رقابت یا انحصار؟

کسی که ماهی می خورد، فیل را هم می تواند بخورد. به شرط اینکه آن را در قطعه های کوچکتری گاز بزند!

مارگارت وستگر را عملاً وزیر رقابت اتحادیه اروپا می دانند. او طی چند ماهی که به سمت پیگیری فضای رقابتی در اتحادیه اروپا منصوب شده، هزینه های میلیارد دلاری را به شرکت های مختلف از جمله گوگل و فیس بوک و دیگر شرک تهای بزرگ تکنولوژی آمریکایی تحمیل کرده است.

مدیران شرکت های آمریکایی، هر روز و هر هفته به دفتر او در بروکسل رفت و آمد می کنند. آنها حتی هزینهء لابی کردن خود را در اروپا تا چند برابر افزایش  داده اند.

آمریکایی ها این زن را چهرهء ضد آمریکایی اروپا می دانند. او اصرار دارد که با شرکت ها، به عنوان شرکت انحصارگر مشکل دارد و نه چیز دیگر.

آنها اصرار دارند که ارزش شبکه اجتماعی یا سرویس جستجو به این است که یک سرویس قدرتمند واحد باشد. اگر مردم برای هر موضوع در ده سایت مختلف جستجو کنند، ارزشی برای آنها نخواهد داشت و سایت ها هم در قواعد سئو، سرگردان خواهند شد. در میان بحث های رسمی، کنایه های غیررسمی هم وجود دارد. مارگارت بارها از خوردن فیل حرف زده است و فعالان تکنولوژی هم، اروپایی ها را روستاییان سنتی اعلام می کنند که هر زمین بزرگی را با سیم خاردار تکه تکه و تقسیم می کنند!

و سوال اصلی همچنان باقی است: تفاوت رقابت تحمیلی با انحصار تحمیلی در چیست؟