سوالی که قبل از هر چیزی به ذهن ما میرسد که کاری را انجام دهیم یا به یادگیری موضوعی بپردازیم این است که آیا این کار برای ما سودآور است یا خیر؟ و این سوالی است که در بیشتر مکانها از خود میپرسیم مثلا دانشگاه، خانه و از همه مهمتر در سازمان و محیط شغلی خودمان... حال بیاییم فکر کنیم که به این نتیجه برسیم که نداستن و یادنگرفتن بهتر باشد و یا حداقل اینکه دردسر کمتری دارد، آنوقت چه اتفاقی خواهد افتاد؟
این موضوعی است که شاید در بیشتر سازمانهای کشور ما در حال رخ دادن است؛ بیایید یک مثال بزنیم، فرض کنید در یک سازمان دو نفر همکار هستند که از لحاظ شغل و رتبه هم سطح هستند، در این شرایط سرپرست از آنها بخواهد تا کاری را انجام دهند؛ در این شرایط آن کسی که توانایی و مهارت انجام دادن کار را ندارد تنبیه و یا حتی جریمه هم نمیشود و در واقع مزایایی را نیز از دست نمیدهد اما آن کسی که توانایی یا مهارت دارد ممکن است از چند جنبه ضرر کند،..... باید وقت و انرژی خود را بگذار.... در مقابل انجام آن کار پاسخگو باشد... در صورتی که موفق نشود یا نتواند نظر مدیر و سرپرست خود را جلب کند ممکن است جریمه شود ... در این شرایط فرد چه انتخابی خواهد کرد؟
شاید در نگاه اول این مثال اتفاقی باشد که در کنارمان میافتد و موضوعی است که معمولا قابل لمس است اعم از اینکه آن اتفاق برای ما افتاده باشد یا برای دوست یا همکارمان؛ اما چیزی که بسیار ضروری است که بدانیم این است که در سازمانهای موفق و پیشرو شرط ماندن در جایگاه شغلی فعلی و پیشرفت در آن توسعه دادن خود و کسب دانش و مهارتهای لازم برای انجام مسئولیتهای مختلف است و لازم است که برای تغییرات احتمالی خود را مجهز کنند و اگر نتواند که این امر را انجام دهد و با آن همسو شود احتمال اینکه شغل خود را از دست بدهد بسیار است برای همین مرتب در حال آموزش و یادگیری هستند؛ این در حالی است که در سازمانهای ما این اتفاق رخ نمیدهد و ندانستن و عدم قبول مسئولیت و شانه خالی کردن از آن توبیخ، جریمهای به همراه ندارد و این باعث ایجاد جو و فرهنگ مخربی در سازمانها شده است.
در نتیجه باید گفت بسیاری مشکلات توسعه منابع انسانی سازمانها که اتفاقا آموزشی هستند با آموزش قابل حل نیست بلکه نیازمند تغییر نگاه و سیاست و راهبردهای کلان در سطح سازمان است پس باید جای غیر از آموزش به دنبال پاسخ آن باشیم و اگر این اتفاق نیافتد وضع موجود به همین منوال خواهد ماند و شاهد پیشرفت و مسئولیت پذیری نخواهیم بود.