در سالهاي دهه 1980، يك گروه موسيقی كه تعداد زيادی نمايش در سال اجرا ميكرد، قراردادي با مفاد متعدد تنظيم كرده بود و براي عقد قرارداد با سالنهاي نمايش از آن استفاده ميكرد. در اين قرارداد تمام جزئيات تكنيكي برق، تجهيزات صحنه نمايش و غيره قيد شده بود و سالن دار موظف بود طبق قرارداد همه آنها را به صورت خواسته شده به گروه موسيقي ارائه دهد.
در بين مفاد قرارداد، يك ماده گنجانده شده بود و در آن خواسته شده بود يك كاسه اسمارتيز در اتاق پشت صحنه ارائه شود كه در آن اسمارتيز قهوهاي وجود نداشته باشد. در آن زمان اين قرارداد با اين تفصيل و اين ماده غيرمعمول باعث خنده و مسخره در بين جامعه موسيقي شده بود.
رهبر اين گروه موسيقي در زندگي نامه خود در اين مورد هم صحبت كرده است.
او ميگويد: در چند اجرا، مشكلات فني خطرات جدي براي همكارانم به وجود آورده بود و نزديك بود كل برنامه نمايش خراب شود. تصميم گرفتيم اين ماده را به قرارداد اضافه كنيم. من نميتوانستم در هر اجرا چند ساعت وقت بگذارم و مثلاً ميزان آمپر برق موردنياز را در هر پريز برق چك كنم. بنابراين وقتي ميخواستيم كارمان را در يك سالن شروع كنيم به اتاق پشت صحنه ميرفتم و ظرف اسمارتيز را چك ميكردم.
اگر ظرف وجود نداشت يا در آن اسمارتيز قهوهاي بود، احتمال بروز خطاي فني ميدادم و از سالندار ميخواستم كليه تجهيزات را دوباره مطابق با قرارداد چك كند. به عبارت ديگر، به اين روش متوجه ميشدم كه سالندار همه مفاد قرارداد را به دقت نخوانده است.
شرح حكايت
مانند رهبر اين گروه موسيقي، ما هم وقت و توان كافي براي بررسي همه وجوه كسب و كارمان را نداريم. اما اگر كمي زرنگي به خرج دهيم، نيازي به بررسي همه جزئيات نخواهد بود.
چه خوب ميشود اگر سيستمهاي كاري و سازمانيمان پيش از بروز مشكلات، خود آنها را اعلام كنند. اگر چه اين تفكر شايد خيالپردازانه باشد اما اين گروه موسيقي به آن دست يافته است.
اسمارتيزهاي قهوهاي در كسب و كار شما چيست؟
منبع: راهکار مدیریت