به گزارش پدیده تبار، سیستم آموزش علمی در مراکز دانشگاهی تحقیقاتی در راستای تولید یک پژوهشگر علمی؛ در یک زمینه تخصصی ، تلاش و پیشرفت کرد که البته این سیستم در بسیاری از زمینه ها برای جامعه آن پژوهشگران مفید وموفق بود ؛ اما امروزه شواهد زیادی وجود دارند که این سیستم تربیت پژوهشگر برای تامین نیازهای جوامع امروزی به ویژه در موضوعات علمی پیچیده و چند جانبه دیگر کارا نخواهد بود. از این رو سازمان مرزهای علم بشری و موسسه علمی اروپا با برگزاری جلسه ای با حضور مسئولان آژانس های علمی تحقیقاتی کشورهای مختلف به بررسی راهکارهای جدید جهت آموزش پژوهشگر در جوامع امروزی پرداختند که متن زیر خلاصه ای از رهیافت های این جلسه است.
به نظر می رسد ما نیازمند به یک سیستم آموزش علمی جدید هستیم که برخلاف سیستم فعلی ابعاد بسیار وسیع تری داشته و با نیازهای جوامع امروز و محققان جوان هماهنگی بیشتری داشته باشد. این سیستم بر خلاف سیستم قبلی که به صورت یک جهته و سلسله مراتبی رشد می کرد ، همچون یک درخت تعریف می شود که شاخه های بسیار زیادی دارد و فرصت های علمی و شغلی بسیاری را برای پژوهشگران بوجود می آورد به گونه ای که هر فرد به نوعی با شاخه های آموزش علم در ارتباط خواهد بود.ریشه ها:
نقش ریشه ها جلب کردن بهترین دانش آموزان به علم و افزایش ارتباط بین علم و جامعه است . در واقع ریشه ها دو جنبه مهم دارند : آموزش علم در کلیه سطوح قبل از دانشگاه و توسعه علمی جامعه به جهت ارتباط هر چه بهتر دانشمندان با صنعت ، دولت ،اقتصاد و عموم مردم.
برای تحقق
این موضوع پیشنهاد می شود:
تنه و شاخه های میانی:
تنه و شاخه های میانی در حقیقت کلیه سطوح از اولین مدارج دانشگاهی تا فوق دکترا را شامل می شود . این گروه دارای شاخه های بسیاری در جامعه بوده و با وجود اینکه تعداد کمی از این افراد در سیستم های آکادمیک کار خواهند کرد افراد بسیاری در موقعیت های مختلف اجتماع قرار خواهند گرفت.
اعتقاد بر
این است که سیستم فعلی در این سطح باید دوباره طراحی شده و نکات زیر در آن مد نظر
قرار گیرد:
شاخه های بالا:
شاخه های
بالا مربوط به دسته معدودی از افراد است که مدارج آموزشی را تا بعد از فوق دکترا
طی کرده ودر موقعیت های بالای آموزشی در جامعه قرار خوهند گرفت.از آنجایی که در
اکثر جوامع موقعیت های علمی بالا محدود است برای این گروه از افراد موارد زیر
پیشنهاد می شود:
علم یک امر خطیر جهانی است و همواره تلاش شده است که افراد بنا به فرصت های
علمی و استعداد های خود به فعالیت بپردازند نه بر اساس مرزبندی های جغرافیایی و
ملی.از این رو توصیه می شود در راستای رشد هر چه بیشتر جوامع ارتباط علمی بین آنها
افزایش یافته و فرصت های بیشتری جهت آموزش دانشمندان در سایر کشور ها فراهم شده و
به علاوه تحقیقات مشترک بین دانشمندان در سطح بین الملل افزایش یابد.
در نهایت
واضح است که اطلاعات معدودی از سیستم های آموزش علم در جوامع مختلف و نقش افراد در
آن در دسترس است و لزوم یک بانک اطلاعاتی وسیع که حرکت افراد در درخت علم را به
تصویر بکشد احساس می شود.