هفت شهر دنیا که در حال حذف تدریجی خودروها از خیابان هایشان هستند
امروز حرکت ترافیک در لندن حتی از دوچرخه های معمولی (یا کالسکه ای که با اسب کشیده می شود) نیز کندتر است. مسافران درون شهری لس آنجلس نیز سالانه ۹۰ ساعت از وقت خود را در ترافیک سپری می کنند.
براساس پژوهشی که در انگلستان انجام شده هم رانندگان ۱۰۶ روز از زندگی خود را صرف گشتن به دنبال جای پارک می کنند.
از همین رو، روز به روز بر شمار شهرهایی که ورود خودروها به داخل آنها ممنوع می شود، اضافه می گردد و مدیران و مقامات شهری نیز با اتخاذ تدابیری نظیر اخذ مالیات، طراحی بهتر مناطق شهری، توسعه اپلیکیشن های جدید و در برخی موارد خاص نظیر میلان، حتی با مجبور کردن شهروندان به استفاده از قطار، سعی دارند تا این مساله را عملیاتی سازند.
جای تعجب ندارد اگر به اطلاع تان برسانیم که این تغییرات با سرعت به مراتب بیشتری در شهرهای بزرگ اروپا (که صدها سال پیش و قبل از ورود ماشین ها به سطح خیابان ها طراحی شدند) رخ می دهند.
در مقابل، در ایالات متحده آمریکا، یعنی جایی که شهرها با در نظر داشتن محل تردد اتومبیل ها طراحی شده اند، حذف ماشین ها با دشواری بیشتری انجام می پذیرد.
جالب است بدانید که در برخی شهرهای دیگر نظیر سیدنی استرالیا، سیاست های شهری به سمت و سوی دیگری حرکت می کنند و حتی با حذف پیاده روها، مسیر برای عبور و مرور ماشین ها فراخ تر می شود.
در ادامه قصد داریم شما را با برخی از شهرهای مهم جهان آشنا کنیم که گام های بزرگ تری برای حذف ماشین از آنها صورت گرفته.
مادرید
در برخی از خیابان های مادرید، عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری به طور کامل منع شده و از این ماه قرار است که خیابان های بیشتری در منطقه ممنوعه برای تردد خودروها جای بگیرند.
جالب است بدانید که ساکنین این منطقه که وسعتی بیش از یک مایل دارد اجازه دارند از اتومبیل های شخصی خود برای تردد در آن استفاده نمایند اما اگر ساکنان دیگر مناطق شهری بخواهند با استفاده از خودروهایشان به داخل این منطقه وارد شوند با جریمه سنگین ۱۰۰ دلاری روبرو می شوند.
براساس برنامه ریزی های دراز مدت انجام شده قرار است که ظرف ۵ سال آینده، تردد وسایل نقلیه موتوری در بخش مرکزی مادرید به صورت کلی ممنوع شود و ۲۴ خیابان اصلی و تجاری این شهر نیز به گونه ای طراحی شوند که صرفا برای پیاده روی مناسب باشند نه رانندگی.
اما تا پیش از اعمال تغییرات ظاهری در طراحی خیابان های این شهر، قرار است که ورود ماشین ها با استفاده از مکانیزم های دیگری نیز دشوارتر گردد؛ برای نمونه خودروهایی که آلاینده بیشتری در شهر تولید کنند برای پارک کردن، باید مبلغ بیشتری بپردازند.
پاریس
سال گذشته، زمانی که میزان آلاینده های هوای پاریس به بالاترین سطح خود رسید، تردد خودروهای دارای پلاک زوج در آن به صورت محدود و موقت ممنوع شد. بدنبال اجرایی شدن این طرح، سطح آلودگی هوای پاریس تا ۳۰ درصد در برخی از نواحی پایین آمد و حالا مقامات این شهر در نظر دارند که به صورت دائم از تردد وسایل نقلیه موتوری در آن ممانعت نمایند.
افرادی که در مناطق مرکزی این شهر زندگی نمی کنند نمی توانند در روزهای پایانی هفته از وسایل نقلیه شخصی خود در این نواحی استفاده نمایند و قرار است که این قانون به زودی به تمام طول هفته تعمیم داده شود.
شهردار این شهر در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تعداد مسیرهای دوچرخه سواری در آن را دوبرابر نماید و علاوه بر این، ورود خودروهای دیزلی را به آن ممنوع کند. علاوه بر این قرار است که در برخی خیابان های پرتردد و شلوغ پاریس صرفا عبور و مرور خودروهای برقی و وسایلی آزاد باشد که تصاعدات کربنی بسیار پایینی دارند.
گفته شده که شمار رانندگان خودروهای شخصی در این شهر مرتبا در حال کاهش است. در سال ۲۰۰۱ میلادی، ۴۰ درصد از اهالی پاریس خودروی شخصی نداشتند و حالا این میزان به ۶۰ درصد افزایش پیدا کرده.
Chengdu
قرار است در جنوب غربی چین یک شهر اقماری جدید بنا شود و به الگویی برای یک شهر مدرن بدل گردد. بنابر برنامه ریزی های انجام شده، خیابان های این شهر به گونه ای طراحی می شوند که رسیدن به هر نقطه از آن به صورت پیاده تنها ۱۵ دقیقه زمان خواهد برد.
در طرح های این شهر که توسط آدریان اشمیت و گوردن گیل دو معمار اهل شیکاگو ارائه گردیده، تردد خودروها به صورت کامل منع نشده و در عوض این وسایل تنها در نیمی از شهر اجازه عبور و مرور خواهند داشت.
این منطقه همچنین قرار است که به یک شهر بزرگ تر به نام چنگدو متصل شود که در مجاورت آن قرار دارد و وسایل حمل و نقل عمومی متنوعی نیز برایش در نظر گرفته شده. براساس برآوردهای صورت گرفته در حدود ۸۰ هزار نفر در این شهر اسکان خواهند یافت که اغلبشان نیز می توانند در منطقه ای نزدیک به محل سکونت خود اشتغال پیدا کنند.
این پروژه در اصل بنا بود که در سال ۲۰۲۰ میلادی تکمیل گردد اما احتمال می رود که برنامه ریزی های صورت گرفته کمی با تاخیر روبرو شوند.
هامبورگ
قرار نیست که به این زودی ها تردد ماشین در هامبورگ ممنوع شود، با این همه، مقامات این شهر تدابیری را اتخاذ نموده اند که به موجب آنها، عبور و مرور بدون ماشین در آن روز به روز آسان تر می شود.
برای نمونه قرار است که یک «شبکه سبز» جدید در هامبورگ احداث شود که ساخت آن ظرف ۱۵ الی ۲۰ سال آینده تکمیل می گردد و پارک های مختلف شهر را به یکدیگر متصل خواهد کرد و به لطف آن، پیاده روی یا دوچرخه سواری در هر نقطه ای از شهر امکان پذیر خواهد شد.
این شبکه ۴۰ درصد از فضای شهر را تحت پوشش قرار خواهد داد. علاوه بر این، بخش هایی از طویل ترین اتوبان آلمان به نام اتوبان هفتم نیز تحت پوشش شبکه سبز قرار خواهند گرفت.
هلسینکی
هلسینکی فنلاند از جمله شهرهای مطرح مهاجر پذیر است و پیش بینی شده که ظرف چند دهه آتی، سیلی از ساکنین جدید به سمت آن هجوم بیاورند اما هرچه بر تعداد مهاجران این شهر افزوده می شود، تعداد کمتری از خودروها اجازه تردد در خیابان هایش را پیدا می کنند.
براساس یک برنامه شهری تازه، طراحی این شهر قرار است به گونه ای تغییر یابد که مناطق حومه ای وابسته به خودرو در آن به نواحی مناسب برای پیاده روی تغییر ماهیت دهند و همه آنها نیز از طریق وسایل نقلیه عمومی به مرکز شهر متصل گردند.
در این شهر همچنین سرویس های تازه ای در حال راه اندازی هستند که بدون نیاز به ماشین خدمات خود را به شهروندان ارائه می کنند. علاوه بر این، کارشناسان مدیریت شهری هلسینکی، اپلیکیشن تازه ای را در دست بررسی دارند که به موجب آن شهروندان می توانند بلافاصله درخواست دریافت یک دوچرخه، ماشین یا تاکسی اشتراکی کنند یا از طریق آن نزدیک ترین اتوبوس یا قطار درون شهری را بیابند.
مقامات این شهر ابراز امیدواری کرده اند که ظرف یک دهه آتی، نیاز به داشتن خودروی شخصی را در این شهر به طور کامل برطرف نمایند.
میلان
مقامات شهر آلوده و پر از دود میلان، در حال بررسی روش جدیدی برای دور نگه داشتن خودروها از آن هستند. برای مثال، اگر شهروندان، وسایل نقلیه شخصی خود را در منزل بگذارند، هزینه استفاده از وسایل نقلیه عمومی به آنها پرداخت می شوند.
برای جلوگیری از هرگونه فریب و تقلب نیز، جعبه ای روی داشبورد ماشین های شخصی نصب خواهد شد که با اتصال به اینترنت موقعیت واقعی ماشین را گزارش می دهد و به ازای هر روزی که فرد ماشین خود را در خانه بگذارد، دولت مبلغی را هم اندازه با بهای بلیط یک اتوبوس یا قطار به وی پرداخت می کند.
کپنهاگ
چهل سال پیش، ترافیک از معضلات بسیار مهم کپنهاگ محسوب می شد حالا اما، بیش از نیمی از جمعیت این شهر از دوچرخه برای رفتن به سر کار خود استفاده می کنند و این میزان ۹ برابر بیشتر از جمعیت دوچرخه سواران پورتلند اورگان است که بیشترین تعداد دوچرخه سواران را در ایالات متحده آمریکا دارد.
مسیرهای ویژه دوچرخه سواری از دهه ۱۹۶۰ میلادی در کپنهاگ احداث شدند و در چند دهه پس از آن نیز، مناطق ممنوعه برای تردد وسایل نقلیه موتوری در کپنهاگ گسترش بیشتری پیدا کردند.
این شهر حالا بیش از ۲۰۰ مایل مسیر دوچرخه سواری دارد و حتی بزرگراه هایی نیز صرفا برای تردد دوچرخه در آن در حال احداث هستند. جالب است بدانید که شهر یاد شده پایین ترین نرخ مالکیت خودروی شخصی در اروپا را دارد.
متاسفانه هیچیک از این شهرها برنامه ای برای ممنوعیت کامل تردد خودروها در آینده را ندارند و شاید این مساله هیچگاه اتفاق نیافتد. اما احتمال آنکه دست کم ناوگانی از ماشین های الکتریکی خودران در شهرهای آتی به خدمت گرفته شوند بسیار بالاست و از همین رو پیش بینی می شود که به لطف این ماشین ها، چالش نبود جای پارک، فشردگی جمعیت و آلودگی نیز تا حدودی برطرف گردد.
با این همه، روشن است که برنامه ریزان شهری، دریافته اند شهرها و خیابان ها باید برای انسان ها طراحی شوند نه ماشین ها.
منبع: digiato.com
