نخستین گزینه اینکه برای توسعه کسب و کار خودم، بهتر است ابتدا زیرساختها را توسعه دهم و دومین گزینه اینکه صبر کنم تا بازار من و مشتریان من بیشتر شوند و سپس، برای توسعه زیرساختهای سازمان یا شرکت خود برنامه ریزی کنم.
کسانی که به گزینه اول اعتقاد دارند، نخستین کاری که برای شرکت خود انجام میدهند توسعه زیرساخت است. اگر می خواهند پروژههای بزرگ بگیرند، ابتدا یک ساختمان بزرگ خریداری میکنند. یا یک تیم بزرگ کارشناسی تشکیل میدهند. یا یک وام میلیاردی میگیرند تا بتوانند هزینه اجرای برنامه ها و دستیابی به اهداف خود را تامین کنند.
اما کسانی که به گزینه دوم اعتقاد دارند، تا زمانی که مشتری به سراغشان نیاید، یا تا زمانی که فرصتهای جدید پیش روی آنها قرار نگیرد و قطعی نشود، بر روی زیرساختها سرمایهگذاری جدی نمیکنند. این گروه از مدیران تا زمانی که پروژههای میلیاردی روی میزشان نباشد، برای رشد شرکتشان در حد چند صد میلیون، هزینه نخواهند کرد.