مقایسه اثربخشی روش‌های شیوه سنتی و نوین در امر یادگیری

پیشرفت هر جامعه و سازمانی وابسته به توان و قدرت ارائه آموزش آن می‌باشد زیرا که کارایی و اثربخشی آن‌ها را در میزان دستیابی به اهدف آموزشی و سازمانی شناخته و مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، لذا اینکه از چه روشی استفاده شود و چگونه در پی تحقق اهداف باشیم بسیار ضروری است، در مقالات پیشین به بیان سودمندی روش‌های یادگیری سنتی و همچنین نوین اشاره کردیم و بیان نمودیم که در روش‌های سنتی معلم و مدرس تنها ارائه کننده اطلاعات است و یادگیرندگان بسیار منفعل هستند و به عبارتی نگاهی تک بعدی و یک سویه به برنامه‌های آموزشی دارند در مقایسه با آن روش‌های یادگیری نوین که به توسعه فراگیران در همه ابعاد آنان توجه و تاکید می‌کنند، پس بر خلاف آموزش سنتی، روابط یک سویه و یک طرفه نیست و رشد همه جانبه مانند جنبه‌های شناختی، عاطفی و رفتاری را در نظر دارد.

نگاه کنید به مقاله بررسی تطبیقی روش های سنتی و نوین در امر یادگیری

تحقیقات و همچنین نظریه‌های جدید به این نکته تاکید زیادی بر مشارکت فراگیران در فرایند یادگیری دارند زیرا که در این صورت است که یادگیری عمیقی اتفاق می افتد و فراگیران از اینکه چیزی را خودشان یادگرفته اند احساس لذت می نمایند. باید گفت که در روش‌های نوین بر خلاف روش‌های سنتی یادگیری در اثر تعامل حاصل می‌شود و قوه تفکر، قدرت حل مسئله و خلاقیت را توسعه می‌دهد، در مقابل تحقیقات و مشاهداتی که در اخیرا در کلاس‌های درس صورت گرفته نیز نشان می‌دهد که شیوه‌های آموزش سنتی یک معلم به تنهایی حدود یک دوم از وقت کلاس را صحبت می‌کند و به طور معمول حدود 50 درصد از وقت کلاس را به صحبت کردن اختصاص می‌دهد.

حال به بررسی سودمندی این دور روش مقایسه می‌نماییم:

علی رغم ویژگی های این روش‌ها، نتایج بسیاری از مطالعات نشان از آن دارد که گروه‌ها و فراگیرانی که در موقعیت‌های یاددهی یادگیری فعال مانند روش‌های مشارکتی آموزش دیدند نگرش مثبتی نسبت یه این روش داشته‌اند و یادگیری عمیق‌تری در آنان اتفاق افتاده در مقایسه با روش‌هایی که به صورت سخنرانی و سنتی ارائه شده است.