تعداد بیتهایی گفته میشود که برای نمایش رنگ در هر پیکسل در تصویر گرافیک شطرنجی استفاده میشود
یکی از معیارهای رایج برای تعیین کیفیت عکس یک دوربین تعداد پیکسلهای آن است و معمولا در باور عامیانه هر چه تعداد این پیکسلها بیشتر باشد دوربین از کیفیت بالاتری برخوردار است اما در حقیقت کیفیت عکس یک دوربین را پیکسلهای آن مشخص نمیکنند هر چند که تعداد بالای پیکسلها نقش مهمی در شارپنس عکس که خود بخشی از آنچه ما کیفیت مینامیم را تشکیل میدهد اما قطعا همه چیز تعداد پیکسلها نیست.
عمق بیت رنگ در واقع تعیین میکند که چند رنگ مشخص در یک عکس میتواند وجود داشته باشد. همانطور که میدانید در دنیای دیجیتال همه چیز بر پایه صفر و یک است و این صفر و یکها هستند که برای تعیین هر رنگ مورد استفاده قرار میگیرند. البته عمق رنگ به این معنا نیست که تمام تصاویر تشکیل شده بر روی سنسور یک دوربین با عمق رنگ خاص حاوی تمام آن رنگها هستند بلکه به این معناست که رنگها تا چه حدی میتوانند دقت داشته باشند. برای یک تصویر سایه خاکستری (grayscale) عمق بیت رنگی تصویر به این معناست که چند سایه خاکستری در عکس وجود دارد.
عکسهای با عمق بیت بیشتر توانایی نمایش سایههای بیشتری دارند چرا که ترکیبهای بیشتری از صفر و یک در کنار هم قرار میگیرند، بگذارید قضیه را کمی آسانتر توضیح دهیم، هر پیکسل رنگی در واقع از ترکیب سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی تشکیل میشود، هر رنگ اصلی به عنوان یک کانال شناخته میشود و میتواند در هر کانال مقداری با توجه به میزان عمق رنگی به خود اختصاص دهد (مثلاً در ۸ بیت، مقداری بین ۰ الی ۲۵۵ میتواند اخذ کند که در واقع ۲۵۶ عدد یعنی ۲ به توان ۸ است) به مجموع بیتهای کانال ها در یک پیکسل (bpp bits per channel) میگویند.
در مورد عکسهای رنگی معمولا این شبهه پیش میآید که تعداد بیتهای اعلام شده در هر کانال است یا مجموع آنها در پیکسل، به همین دلیل با استفاده از bpp این شبهه را بر طرف میکنند. اکثر عکسهای خروجی دوربینهای دیجیتال در هر کانال ۸ بیت فضا دارند و همانطور که گفتیم یعنی در هر کانال ۲۵۶ مقدار مختلف را میتوانند بگیرند. تعداد حالتها در مجموع برای هر عکس رنگی 256*256*256 حالت است.