بخش اول
فناوری نانو
فناوری نانو، توانمندی توليد مواد، ابزار و سيستم‌های جديد در سطح مولکولی و اتمی ( 1 تا 100 نانومتر) است
اين توانمندی توليد مواد، ابزار و سيستم‌های جديد در سطح مولکولی و اتمی با دست کاری در آرايش اتم‌ها و مولکول‌ها و بهره‌گيری از خواصی که در اين مقياس ظاهر می‌شوند، بدست می‌آيد، به بيان ساده‌تر فناوری نانو به دستكاری کوچكترين اجزاء ماده مولكول‌ها و اتم‌ها می‌پردازد. پيشوند نانو از لغت يونانی تحت نام کوتوله مشتق شده است، تا سال 1974 از لغت نانو تكنولوژی استفاده نشده بود تا اينكه يكي از محققين ژاپني بنام نوريو تانيگوچي اين لغت را در ارتباط با مهندسي مواد دراندازه‌های نانومتری مورد استفاده قرار داد.
حوزه‌های کاربردی فناوری نانو:
- پزشكي و بهداشت
- مواد
- الكترونيك و کامپيوتر
- محيط زيست
- زيست فناوری
- انرژی
- و ...
اتفاقات جديد فناوری نانو:
- ساخت موادی با وزن بسيار کم و استحكام بيشتر از فولاد
- تشخيص سرطان وقتي که هنوز چند سلول بيشتر نيست
- رسانايي 1000 برابر مس در نانو لوله کربني
- افزايش 1000 برابری ظرفيت حافظه‌های کامپيوتر
- قطعات پلاستيكي رسانا با افزودن نانو لوله‌های کربن
- و ...
زيرشاخه‌های فناوری نانو:
- علوم و فناوري مرتبط با نانو ساختارهاي "تر" فناوری نانو مرطوب
- علوم و فناوري مرتبط با نانو ساختارهاي "خشک" فناوری نانو خشک
- مدل سازي و شبيه سازي رفتار مواد در مقياس نانو فناوري نانو محاسباتی
کدام خواص و چگونه در فناوری نانو تغيير مي‌کنند:
- خواص مواد معمولا از روی توده‌ای از اتم‌ها و مولكول‌ها اندازه‌گيری مي‌شود.
- خواص نوری(رنگ، شفافيت و ...)
- خواص الکتريکی (رسانايی و ...)
- خواص فيزيکی(سختی، نقطه ذوب و ...)
- خواص شيميايی(واکنش پذيری، سرعت واکنش و ...)
منبع: واحد فناوری پدیده تبار
مطالب مرتبط
