استفاده از گرمای تابستان جهت گرمایش در زمستان
در این روش از عنصری به نام سدیم هیدروکسید به عنوان یک باتری حرارتی استفاده می‌شود، برای ذخیره انرژی گرمایی و تخلیه آن استفاده می‌شود، سدیم هیدروکسید در جذب آب که خود نقشی در ذخیره سازی انرژی گرمایی ندارد، عملکرد بسیار خوبی دارد. یکی از خاصیت‌های سدیم هیدروکسیداین است که زمانی که با آب مخلوط می‌شود، انرژی حرارتی بسیار بالایی را تولید می‌کند، بنابراین با ریختن آب بر روی این ماده می‌توان انرژی حرارتی بسیار بالایی را تولید کرد، زیرا آب باعث ایجاد یک واکنش شیمیایی در سدیم هیدروکسید و آزاد شدن انرژی حرارتی آن می‌شود.
تیم تحقیقاتی تصمیم گرفتند محلولی را تهیه کنند که ۵۰ درصد آن از سدیم هیدروکسید تشکیل شده است. این ماده حالت چسبناکی دارد و به آرامی از لوله‌ای دایره‌ای شکل همانند لوله‌هایی که به عنوان دودکش برای بخاری‌ها و آبگرمکن‌ها استفاده می‌شود، پایین می‌رود. در این لوله بخار آب جذب می‌شود و گرمای موجود در بخار آب، دوباره به داخل لوله بازگردانده می‌شود و سپس محلول به آرامی با غلظت ۳۰ درصد از لوله خارج می‌شود، هنگامی که آب در لوله قرار دارد، دمای آن در حدود ۵۰ درجه سانتیگراد است که برای گرم کردن یک محیط، کافی است، برای ذخیره انرژی در این محلول تنها کافی است به آن حرارت دهید و با قرار دادن لوله‌ها در معرض حرارت خورشید، می‌توان این کار را به راحتی انجام داد. حرارت خورشید باعث می‌شود رطوبت محلول تبخیر شود و غلظت محلول افزایش پیدا کند. به این صورت محلول می‌تواند انرژی حرارتی را به میزان بالایی ذخیره کند. این محلول می‌تواند برای ماه‌ها و حتی سال‌ها (در فواصل زمانی که مورد استفاده قرار نمی‌گیرد) بدون اینکه انرژی خود را از دست دهد، ذخیره شود و مخزن‌های حاوی این محلول نیز می‌توانند به راحتی به هر مکانی انتقال داده شوند.
محققان در حال آزمایش و بررسی این فناوری جدید هستند و این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد. محققان امیدوارند بتوانند به زودی این فناوری را تجاری سازی کنند و آن را در بخش خانگی به صورت گسترده مورد استفاده قرار دهند.
