حکایت هزار پا و لاک پشت

هزارپا شروع کرد به فکر کردن چند ساعتی به این موضوع اندیشید اما جوابی براش پیدا نکرد.

دوباره زمان رقصیدن هزار پا رسیده بود اون می بایست دوباره نمایشش رو اجرا میکرد اما دیگه نمی تونست چرا که دایما به این موضوع فکر میکرد که کدوم پاشو اول برمیداره.

من گمان مي کنم که هزار پا بعد از دريافت اين نامه ديگر هرگز موفق به رقصيدن نشد. 

آري، ماجرا به همين ترتيب پايان يافت. اين مثال نشان مي دهد که سخنان بيهوده ديگران که از روي بدخواهی و حسادت بيان مي شود مي توانند بر نيروي تخيل ما غلبه کرده و مانع پيشرفت و بلند پروازي ما شوند.

من دوتا نظر میدم، بقیه با شما

1-خیلی از ماها مثل این هزارپاییم زندگی میکنیما اما از روی عادت و وقتی هم یکی یه چیز می پرسه ازمون اولا جوابی براش نداریم ثانیا سریع میریم تو عالم شبهات و بیرون نمیایم ازش...

2-بازم خیلیهامون مثل این هزارپاییم و به چیزایی فکر میکنیم که اصلا ارزش خوندن ندارن...

منبع: http://powerengineer.vcp.ir