سید علیرضا درّی: بازی در نمایش‏ های کودک نیاز به تخصّص دارد

همچنین لازم به ذکر است این نمایش به دلیل استقبال تماشاگران در تعطیلات عید نوروز 97 از پنجم فروردین تا 18 فروردین تمدید شد.

نمایش «پرنسس و دزد دریایی» ترجمه ای به قلم لیدا وعیدی از نمایشنامه ای خارجی با همین عنوان به نویسندگی دی.ام. لارسون است.

در خلاصه این نمایش آمده، یک پرنسس و یک دزد دریایی که یکی در خشکی و دیگری در دریا زندگی می‌کنند، از شرایط فعلی زندگی خود خسته شده‌اند و دوست دارند در موقعیت‌های دیگر قرار گیرند تا اینکه اتفاقی با یکدیگر ملاقات می‌کنند و تصمیم می‌گیرند جایشان را با هم عوض کنند و پس از آن قصه با اتفاقات جالب و دیدنی دنبال می‌شود.

لیدا وعیدی کارگردان این نمایش در رابطه با اجرای «پرنسس و دزد دریایی» گفت: همه ی ما آدمها دارای کودک درون هستیم که بخش شاد درون ماست، بخشی که اکثر ما گمش کردیم، بخشی که به ما انرژی و انگیزه و نیروی حیات می دهد و زندگی ما را سرشار از طراوت می کند!

من سعی کرده ام همواره این کودک درون را فعال نگاه دارم و با کودکان و دنیای آنها ارتباط بیشتری داشته باشم. به همین دلیل در حوزه تئاتر کودک و نوجوان فعالیت می‏کنم.

گزارشگر ما در مورد مسائل فنی پرسید و ایشان در ادامه گفتند: من برای اجرای این کار که دارای طراحی صحنه خاص و متفاوتی است از تکنیک ویدئو مپینگ استفاده کردم اما به لحاظ محدودیتهای امکانات فنی سالن و نداشتن تجهیزات کافی، مجبور به فراهم کردن تجهیزات از خارج سالن و پرداخت هزینه های اضافی شدم.

هدف اصلی من از این طراحی متفاوت، کسب تجربه ای نوین در عرصه کارگردانی، ساخت و تولید نمایش کودک بصورت غیر معمول بوده است، که حالا متناسب با امکانات موجود و بودجه و بسیاری از عوامل دیگر که با سختیهای بسیار موفق به اجرای این نمایش شدم که صد البته تمام توقعات مرا برطرف نکرده است.

گروه هنری یارا طی چند سال فعالیت اخیر خود سعی کرده است که از تکنیک های تصویری و جلوه های بصری به صورتهای گوناگون در نمایش های خود استفاده کند تا با کسب تجربه و موفقیت هایی در این مسیر به آرمان های خود در تئاتر کودک و نوجوان دست پیدا کند.

یکی از تجربه های اخیر این کارگردان نمایش " رباتها هم احساس دارند " میباشد که در آنهم از تکنیک تصویری ویدئو آرت بهره برده است که به مدت دو ماه در کشور چین اجرا داشته و با استقبال فراوانی همراه بوده است.

لیدا وعیدی از مشکلات در حین اجرا می گوید: همانطور که گفته شد ما در سالنهای مربوط به نمایش کودک از امکانات فنی قابل توجهی برخوردار نیستیم مثلا در مورد نورپردازی ما به مشکلات فراوانی برخوردیم. چون این کار طراحی و نورپردازی خاص متناسب با تصویر را طلب میکند، در ابتدا متاسفانه ما با عدم امکانات در این امر مواجه بودیم ولی با تلاش بسیار توانستیم تا حدودی مشکلات را برطرف کنیم.

لیدا وعیدی در رابطه با کمک هزینه می گوید: اصولا مرکز هنرهای نمایشی کمک هزینه های هر گروه نمایشی را باید متناسب با هزینه ها تعیین کند، که متاسفانه این کمک هزینه ها به جای اینکه قبل از تولید نمایش در اختیار گروه قرار بگیرد تا بتوانند هزینه های خود را تا حدودی تامین کنند؛ پس از گذشت چند ماه از اجرای نمایش به گروه پرداخت می شود! این نکته ی بسیار قابل تاملی است که باید مورد توجه مسئولین قرار بگیرد. زیرا اکثر گروههای تئاتری توان تولید با هزینه های گزاف آنرا ندارند. همین امر موجب پایین آمدن کیفیت برخی از آثار میشود.

ای کاش مرکز هنرهای نمایشی کمک هزینه های هر گروه نمایشی را متناسب با کیفیت و هزینه های ساخت آن نمایش تعیین کند و بودجه های مشخصی را برای تمامی گروههای نمایشی در نظر نگیرد.

در انتها او به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر تئاتر کودک و نوجوان که حدود 16 سال در این عرصه فعالیت مستمر داشته، می گوید: در طول این سالها نه تنها هیچگونه تغییرات و تسهیلاتی در این سالنهای نمایشی صورت نگرفته بلکه متاسفانه هر سال با فرسودگی بیشتر تجهیزات مواجه بوده و هستیم. کارگردان نمایش «پرنسس و دزد دریایی» ادامه داد من بعنوان عضو کوچکی از انجمن کودک و نوجوان خانه تئاتر از مسئولین مرکز هنرهای نمایشی خواستارم که امکانات و تجهیزات سالن های نمایشی را ارتقاء داده و بروز رسانی کنند تا شاهد نمایشهای با کیفیت بالاتر و مطلوبتر باشیم.

او در خصوص چگونگی ارتباط تماشاگران با این نمایش چنین گفت: بسیار خوشنودم که این نمایش توانسته است به خوبی با مخاطب به ویژه کودکان ارتباط برقرار کرده و آنها را در طول نمایش همراه خود داشته باشد و از همه مهمتر شادی و لبخند را به آنها هدیه دهد.

ایشان به عنوان سخن پایانی گفتند: کودکان باید شاد باشند و بخندند و این وظیفه ما بزرگترها و کودک کارها را سخت میکند. دنیای این روزهای ما، شاید دنیای چندان شادی برای آدم بزرگ‌ها نباشد. اتفاق‌های ناخوشایندی که در گوشه‌ گوشه‌‌ی جهان می‌افتد، دائماً کام ما را تلخ می‌کند. جنگ، گرسنگی، آوارگی، خشونت، بلایای طبیعی و.... همه و همه فضایی را ایجاد کرده که گاهی نگران می‌شویم که فرزندان ما در چه دنیایی زندگی خواهند کرد.

اما در این میان، چیزی که فراموش می‌شود این است که اگر کسی قرار است دنیای آینده را بسازد، همین کودکان هستند. شاید یکی از مهم‌ترین وظایف امروز ما، این باشد که امید و انگیزه ، عشق، انرژی و اعتماد را به نسل بعد منتقل کنیم و به آنها نشان بدهیم که دنیا، می‌تواند جای خوبی باشد و هنوز فضا برای تجربه و خلق زیبایی باز است. کمک کنیم که اعتماد را ساده لوحی ندانند، دوست داشتن را ضعف و وابستگی ،عشق را آسیب پذیری نفهمند و کلاه برداری و تقلب را به زیرکی و هوشمندی تفسیر نکنند. و چقدر تاثیر پذیر است هنگامیکه این مفاهیم در غالب نمایش به کودکان انتقال داده شود.

به امید روزی که لبخند کودکان، در همه‌ جای این کره‌ی خاکی، صرفاً یک آرزوی زیبای دوست داشتنی نباشد.

بعد از آن به سراغ سید علیرضا درّی یکی از بازیگران این نمایش رفتیم و از ایشان خواستیم در رابطه با نقش و ارتباط گرفتن بچه ها با این نقش، توضیحاتی را بدهند و ایشان در این باره گفتند: نقشی که من در این نمایش بازی می‏کنم، یک پیرمردی است که در این قصه به عنوان دستیار یا نوچه دزد دریایی است. و به عنوان خدمه در کشتی حضور دارد. اسلای که نام این شخصیت نمایش است در ظاهر یک شخصیت احمق ولی در باطن مهربان است. او با کارها و رفتارهای خود موجب خنده تماشاچیان می‏شود. من تا آنجایی که توانستم سعی کردم که این نقش را باور پذیر کنم تا بتوانم با تماشاچیان به ویژه کودکان و نوجوانان ارتباط برقرار کنم و فکر می کنم که خیلی موفق بوده ‏ام.

با توجه به اینکه این بازیگر توانا و خوش ذوق در تئاتر بزرگسال هم فعالیتهای گسترده ای در بازیگری داشته از ایشان پرسیدیم که تفاوت بازیگری برای مخاطبین بزرگسال و کودک را بگویند: به نظر من در تئاتر بزرگسال با وجود تکنیک های بازیگری راحت تر می شود مطلب را نشان داد و تماشاچیان تئاتر بزرگسال هم قراردادهایی را در ذهن خود ایجاد کرده و نقش های اجرایی را راحت تر می‏پذیرند. اما کار برای رده ی سنی کودک و نوجوان خیلی سخت تر است. زیرا کودک اگر بازیگر را باور نکند رویش را از نمایش بر می‏گرداند و به کارهای دیگر مشغول شده و حوصله اش سر می‏رود. به همین خاطر بازیگر نمایش های کودک باید متخصص و حرفه ای تر از بازیگران نمایش بزرگسال باشد. به همین ترتیب ما باید اول با روانشناسی کودک آشنا شویم و کودک و تفکرات او را بشناسیم و بعد برای آنها اجرا کنیم که این نیاز به تخصص دارد.

بعد از پایان نمایش با یکی از مخاطبانی که به همراه فرزند خود برای دیدن این نمایش آمده بود گفتگویی داشتیم که در خصوص این نمایش گفت: با توجه به این که فرزند من زیر پنج سال است، در ابتدای نمایش نتوانست با آن همراه شود و ارتباط بگیرد و کمی که از اجرا گذشت برایش جالب شد. البته یک جاهایی از نمایش بود که فرزندم از من سوال می‏کرد و من جاهایی را که متوجه نمی‏شد را برایش توضیح می‏دادم و او هم قصه را تا انتها دنبال کرد. من هم به نوبه خودم از این نمایش زیبا لذت بردم البته تصور می کنم که این نمایش برای کودکان بالای پنج سال مناسب تر است.

همچنین در این نمایش، مشاور کارگردان : سید علیرضا دری، آهنگساز: رامین کهن، بازیگران به ترتیب ورود به صحنه: میلاد رمضانی (ورجاوند)، مریم رادپور، سید علیرضا دری، کیا شقاقی، لیدا وعیدی، سیما رحمانی و احسان مجیدی، بازیگر کودک: مانلی دری، دستیار کارگردان: نشاط باقری، طراح صحنه: سید علیرضا دری و لیدا وعیدی، ساخت ویدئو مپینگ: آرمان مقدم، انیماتور: مسعود جعفری، گرافیست: آفرین دری، طراح لباس: لیدا وعیدی، طراحان نور: رضا خضرایی و کیوان ضیاپور، مجری نور: علی اشرف سماعی، طراح گریم: حسین تبریزی، شاعر: نسرین خنجری، عکاس: احسان مجیدی و روابط عمومی: ریحانه مطهری از جمله کسانی بودند که لیدا وعیدی را در اجرای این نمایش همراهی کردند.

گزارشگر: مهدی اسدی