چگونه سیستم آموزشی صدمه به خلاقیت فرزندانمان می زند!
آموزش برای همه ی افراد در یک جامعه جذاب است به این دلیل که ما باید یکسری افراد را در یک جامعه برای چند دهه بعد تربیت کنیم تا بتوانند یک کشور را اداره کنند. ما والدین تمام سعی مان را می کنیم که فرزندانمان را برای آینده ی نا معلوم به خوبی تربیت کنیم.
کن رابینسون می گویید: خلاق نبودن به معنای بی سواد بودن هست و خلاقیت مشابه با سواد بودن است. البته تمام افراد در یک جامعه با خلاقت به دنیا می آیند، والدین و سیستم آموزشی هستند که صدمه به خلاقیت فرزندانمان می زنند.
یک داستان وجود دارد که اکثرا ما آن ها را شنیده ایم.
دختر بچه ای که نقاشی می کشید.
معلم از او می پرسد: چه کاری انجام می دهی؟
دختر بچه جواب می دهد: تصویر خدا را می کشم
معلم به او گفت: هیج فردی در دنیا نمی داند خدا چه شکلی است!
دختر بچه جواب داد: تا چند دقیقه دیگر همه می فهمند خدا چه شکلی است!
آیا سیستم آموزشی خلاقیت در فرزندانمان ایجاد می کنند؟
فرزندان ما در کودکی از اشتباه کردن نمی هراسند. ما والدین فرزندان خود را در یک چارچوب قرار می دهیم و از اشتباه کردن می ترسانیم. چنین چیزی را نمی گوییم که هرفرد خطا کند خلاق است. اما اگر خطا و اشتباه نکنیم نمی توانیم خلاق باشیم.
در بزرگسالی ما ریسک خطا کردن خودمان را از دست می دهیم . همچنین سیستم آموزشی به یاد می دهد که اشتباه کردن بزرگ ترین کاری است که یک فرد می کند.
همه افراد که به دنیا می آیند خلاق و هنرمند هستند اما ما نه در سیستم آموزشی و نه درخانه هایمان برنامه ای نداریم تا فرزندانمان را خلاق و هنر مند تربیت کنیم.
در تمام دنیا و سیستم های آموزشی پایین ترین درس را هنر به حساب می آورند. در درس هنر هم موسیقی را بالا تر از هنر می دانند وهمچنین هنر نمایش را بالا تر از رقص می دانند. سیستم آموزشی ما از آنتومی کلی بدن فقط به مغز آدمی توجه بیشتری کرده است. تمام تلاش خودش را برروی قسمت کوچکی از مغز قرار داده است. این خود می تواند یک اشتباه بزرگ باشد.
اگر یک سیاره دیگری برای زندگی وجود داشته باشد و افراد برای سفر به این کره زمین مسافرت کنند با کلی علامت سوال مواجه می شوند که چگونه سیستم آموزشی صدمه به خلاقیت فرزندان می زند که چنین سیستم آموزشی ، نه موفقیت فزرندان ، نه یک زندگی نسبتا بهتری را ضمانت می کنند.
تمام سیستم های دنیا دست به دست هم داده اند از تمام افراد جامعه استاد دانشگاه بسازند اما ما چه قدر به استاد نیاز داریم؟
اگر استاد دانشگاه هم شوید نمی توانید به بهترین شکل زندگی کنید. استاد دانشگاه ها تماما وقت خود را صرف مطالعه و تحقیق می کنند و فقط با مغز و سرشان زندگی می کنند و کم تر پیش می آید که خلاقیت و نوآوری در آنها ایجاد گردد.
نظام آموزشی که امروزه شما می بینید با صنعتی شدن جهان شکل گرفته است. همه ی افراد پس از صنعتی شدن باید کارخانه دار می شدند یا باید استاد دانشگاه که بتوانند افرادی را تربیت کنند تا در کارخانجات با بالاترین سطح کار کنند.
در اینجا مطمئنا متوجه شده اید که چگونه سیستم آموزشی صدمه به خلاقیت فرزندانمان می زند سیستم ها دانشگاهی هم به ما این را فهماند که بالاتر سطح در یک جامعه استاد بودن هست که اساتید بازهم دیدگاه های خودشان را به فرزندان انتقال می دهند.
افراد بسیاری در جامعه که خلاق، توانمند و نوآور هستند وجود دارد و در این نظام آموزشی به نظر موفق نمی رسند و پس از مدتی به این نتیجه می رسند که اساسا هیچکاری بلد نیستند.
شاید به این درک رسیده باشید که چگونه سیستم آموزشی صدمه به خلاقیت فرزندانمان می زند! در اینجا ما والدین باید راهکارهای را پیدا کنیم تا فرزندانمان کم ترین صدمه را از این سیستم آموزشی متحمل شوند.
