امروزه محققان مهارتهای ارتباطی را نوعی مهارت تطبیقی بر شمردهاند که میتواند استرس شغلی را کمتر کند، سی وارد (2005) بیان می دارد که مهارتهای ارتباطی پایهای که تحتث فشار کاری شدید اغلب لطمه خورده و فراموش میشوند؛ باعث ایجاد حس مشترک بین اعضای گروه کاری و همکاران میشود و استرش شغلی را کاهش میدهد. برای مطالعه بیشتر به نقش ارتباطات در تعارضات سازمانی چیست؟ مراجعه نمایید.
بنابراین هر اندازه که ارتباطات موثرتری برقرار شود کارکنان به احتمال کمتری دستخوش استرس میشوند، پرورش مهارتهایی برای رفتارهای ارتباطی، در واقع خود نوعی راهبرد مداخله شمرده میشود، به همین دلیل برخی متخصصان بهداشت حرفهایی برنامه هایی را برای آموزش این مهارت فراهم کردهاند، در واقع روابط بین افراد منبع بالقوهای برای مقابله با استرس شغلی به حساب میآیند.
همانطور که مشخص شد نقش ارتباطات موثر در پیشگیری از استرس شغلی و کاهش آن آشکار است. چنان که گفته شد وقتی روابط با همکاران ضعیف باشد، کارکنان احساس نگرانی و خطر، کم اعتمادی، کم علاقگی و کم حمایتی میکنند و دچار استرس میشوند.برای مطالعه بیشتر به فرسودگی شغلی را بشناسید مراجعه نمایید.
در این راستا مطالعات بیک زاده (1383) در زمینه بررسی عوامل استرسزای سازمانی بر عملکرد سازمانی و شغلی کارکنان نشان میدهد که عوامل سازمانی استرسزا با کاهش عملکرد کارکنان رابطه معنادار دارد، همچنین از جمله عوامل استرسزا به روابط نامناسب کاری دارد و از جمله آثاری که استرس بر انسان دارد میتوان به ترس، بیخوابی، تحریکپذیری، خستگی و ناتوانی در تمرکز اشاره کرد. برای مطالعه بیشتر به پنج راه رهایی از استرس شغلی مراجعه نمایید.
باید گفت که ارتباطهایی که در محیط کار به وجود میآیند، ارکان روابط افراد را تشکیل میدهند، برخورداری از حمایتهای اجتماعی کافی، مانند سپری در میان گیرنده، فرد را از آثار منفی استرس محافظت میکند، وقتی که همکاری ضعیف باشد کارکنان احساس خطر و نگرانی میکنند و در نتیجه افراد رغبتی برای شنیدن درد و دل و مشکلات یکدیگر ندارند و فضای سازمان فضایی با عملکرد پایین خواهد بود.
برای مطالعه بیشتر به سه روش واقعی انگیزش کارکنان مراجعه نمایید.