جایگاه هم افزایی در سازمان ها

• همکاری مجزای چند عامل که مجموع اثر آنها از مجموع یکایک و مستقل آنها بیشتر است؛

•  تعامل و همکاری چندنفر از افراد به گونه‌ای که اثر ترکیبی حاصله بزرگتری از مجموع انرژی و تلاش افراد و اعضا باشد‌؛

•  اثر مضاعف ناشی از همکوشی، همیاری و فعالیت مشترک توام با تعامل دو یاچند نفر که در نهایت نتیجه ای بسیار باارزش‌تر از فعالیت‌های فردی و مستقل در پی دارد.

به طور کلی هم‌افزایی پدیده‌ای است که باعث تشدید اثر یا فعالیت می‌شود و در حوزه مطالعات مدیریت برای بیان تاثیر فعالیت‌های گروهی و افزایش بازده تیمی از این واژه استفاده می‌شود.

تشبیه سازمان به "انسان"، نمونه بسیار مناسبی از نحوه فعالیت سازمان در قامت سیستم است. اندام‌های مختلف بدن شبیه اعضای سازمان در ترکیبی هماهنگ و همگون در حال خدمتند. کمال انسانی و سازمانی نیز در این است که همه قوای فردی و سازمانی به طور همه جانبه با هم و برای هم در جهت هدفی والا رشد و نمو کنند. در سازمان تخصیص بهینه منابع و سازماندهی مناسب نقش مهمی در رسیدن به اهداف دارد.

پیشنهاد می‌شود جهت کسب اطلاعات بیشتر به دوره تیم سازی و تکنیک های کارکردن بهتر با یکدیگر مراجعه فرمایید.

مبحث مهمتر این است که لازمه وجود هم‌افزایی در سازمان این است که ابتدا بستر مناسبی را فراهم کنیم، این بستر و محیط شامل:

• داشتن هدف مشترک بین اعضا در سازمان؛

• توجه به خلاقیت و نوآوری؛

• مشارکت همه اعضا و کارکنان در همه فعالیت‌ها تصمیم‌گیری جمعی؛

• ایجاد فرهنگ کار تیمی و همکاری گسترده اعضا؛

• آموزش کار گروهی ضمن خدمت به کارکنان است.

در نتیجه دستیابی به فواید هم‌افزایی که اجرای آن بسیار راحت است، نیازمند ایجاد تغییر و بهبود نگرش و اصلاح رفتار در بدنه سازمان است. انجام کار به صورت گروهی هیچ مغایرتی با مدیریت فعلی ندارد و به مدیران باتجربه نیز نیاز شدیدی دارد و دربیان ساده‌تر برای ایجاد هم‌افزایی تجربه و جوانی به صورت گروه با هم مشارکت دارند.