کد خبر: ۳۷۶
تاریخ انتشار: ۰۵ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۶:۰۷
اخبر کوتاه: نوآوری برای آموزش و پرورش

بررسی نشست جهانی نوآوری برای آموزش (WISE)

وایز توسط بنیاد قطر برای علوم، آموزش و پرورش و توسعه ارتباطات در سال ۲۰۰۹ تاسیس شد.

نشست جهانی نوآوری برای آموزش و پرورش   (World Innovation Summit for Education WISE) یا به اختصار ابتکار عمل بین‌المللی با هدف تحول آموزش و پرورش از طریق نوآوری است. وایز توسط بنیاد قطر برای علوم، آموزش و پرورش و توسعه ارتباطات در سال ۲۰۰۹ تاسیس شد. این اجلاس سالانه با طیف وسیعی از طرحها در طول سال، رویکردهای جدید به آموزش و پرورش را تشویق می‌کند و به دنبال ترویج بهترین شیوه از بخشهای مختلف و سراسر جهان است. مبالغ و جوایز هنگفتی که در این همایش صرف می‌شود در پربار بودن آن تاثیرگذار است.در ادامه، برخی مباحث مطرح شده در اجلاس   WISE آمده است:

خلاقیت موضوع اصلی نشست جهانی نوآوری برای آموزش است که در دوحه قطر برگزار می شود. در یک سیستم که بر مبنای بهبود و اصلاح مستمر خود و رقابت پایه گذاری شده استادان و معلمان چگونه می توانند دانش آموزان خود را به نوآوری تشویق و ترغیب کنند؟

پل کولار، رییس اجرایی مرکز نوآوری، فرهنگ و آموزش می گوید: «ما افراد حرفه ای خلاق را آموزش می دهیم. هنرمندان، کارگردانها و یا طراحان. ما به آنها اموزش می دهیم تا به مدارس بروند و با معلمان همکاری کنند و به آنها کمک کنند تا بتوانند در زمینه تدریس در کلاسهای خود بار دیگر نوآوری داشته باشند. این می تواند ده روز و یا یک سال تحصیلی طول بکشد. «اگر در کلاس به کودکان تدریس می کنید و با آنها کار می کنید شاهد تغییرات پایدار واقعی در کلاس خواهید بود«.

برنامه پل کولار رییس اجرایی مرکز نوآوری، فرهنگ و آموزش بسیار طرفدار دارد خصوصا در مدارس شمال و شرق اروپا. پل کولار در ادامه می گوید: «خلاقیت چیزی است که به راحتی می توان آنرا ارزیابی کرد و آنرا سنجید. ما تعریف بسیار روشنی از چیزی که آنرا عادت ذهنی می نامیم داریم که آن به تصور و تخیل مربوط می شود. اما می تواند همچین به منظم بودن و انعطاف پذیر بودن نیز مرتبط شود.» در این نشست نقش علوم اعصاب و پژوهش های علمی دربارهٔ ذهن و مغز در بهبود ظرفیت خلاقیت و تفکر انتقادی بررسی می شود.

نصیرا رامیا، رییس یک برنامه آموزشی در دانشگاه «سانفراسیسکو دو کیتو» در اگوادور می گوید: «باید به آموزش بعنوان علمی که در میان چند رشته علمی قرار گرفته نگاه کرد. بعنوان علمی که به پیشرفت زیادی احتیاج دارد. ما می خواهیم که معلمان و استادان دانسته های جدید در این زمینه را آموزش ببینند و در تحقیقات شرکت داشته باشند تا بتوانند در اتخاذ تصمیم در کلاس کاملا مسلط باشند.» «خلاقیت شرکت کنندگان در نشست مورد آزمایش قرار گرفته است. برنامه هایی همانند برنامه ریزی کامپیوتری توجه نزدیک به ۱۶۰۰ شرکت کننده در این نشست جهانی نوآوری را به خود جلب کرده است. این نشست ماراتنی سه روزه با بیش از ۸۰ موضوع برای مناظره محسوب می شود.

فکر کردن در خارج از چهارچوب های معمول و استاندارد آموزش، موضوع امسال نشست نوآوری جهانی برای آموزش بود. عمده ترین موضوع مورد بحث، چگونگی افزایش انگیزه در میان معلمان و دانش آموزان برای فراگیری بهتر بود چرا که نداشتن انگیزه یکی از مهمترین عوامل شکست و ترک تحصیل است.

یکی از ایده های مطرح شده در این باره، استفاده از بازی های ویدئویی در فرایند یادگیری بود. جیمز پل گی، استاد دانشگاه آریزونا در ایالات متحده آمریکا می گوید: «بازی های ویدئویی مجموعه ای از مشکلات را به شما نشان می دهد، شما را علاقمند می کند و سپس برای یافتن راه حل ها به شما یاری می رساند. این اساس یادگیری است. ما در جهانی پر از مشکلاتی جدی زندگی می کنیم و به همین دلیل می خواهیم که مردم در حل مساله بهتر عمل کنند.

معلمان نیز باید دانششان را در زمینه های مختلف افزایش دهند، خلاق باشند و نتایج را کنترل کنند. این یک چالش بزرگ است.

نوریا میرو، موسس مدرسه مونتسرات در اسپانیا نیز می گوید: «برای زمانی طولانی برنامه های آموزشی، دانش آموزان را مجبور به فراگیری دروس می کرد. شاید تصور می شد که این کار، فراگیری را آسان تر و در دسترس تر می کند. اما در واقع این شیوه فراگیری بسیار خسته کننده بود و حتی بالاتر از آن، می بینیم که دانش آموزان در نهایت مهارتی برای شاد بودن در زندگی واقعی و برای همکاری با دیگران و یا انجام کارهایی که واقعا مهم هستند، کسب نکرده اند. به همین دلیل فکر می کنم اکنون زمان آن است که همه چیز را کمی تغییر دهیم و آموزش را از حالتی رام، خارج ساخته و کمی وحشی کنیم.

همچون سالهای گذشته، جوایز این مراسم نیز درخور توجه بود. آن کاتن، موسس بنیاد کامفد (CAMFED) که یک سازمان غیردولتی در زمینه آموزش بیش از سه میلیون دختر در آفریقا بوده است، به علت تعهدش در آموزش، برنده جایزه ای به ارزش پانصد هزار دلار شد. شش پروژه آموزشی دیگر نیز هر کدام مبلغ بیست هزار دلار برای تلاشهایشان در فراهم آوردن امکاناتی برای دسترسی بیشتر به سواد، افزایش خلاقیت و اشتغال کسب کردند.

یکی از این پروژه ها «آموزش دختران» نام داشت که در هند اجرا شده بود و به دختران کمک کرده بود تا به مدرسه برگردند و به ادامه تحصیل بپردازند. سفینه حسین، موسس پروژه آموزش دختران در هند می گوید: «در حال حاضر ۴۵۰۰ داوطلب محلی با ما کار می کنند. آنها توانسته اند بیش از هشتاد هزار دختر را به کلاس های درس بازگردانند.» ششمین نشست جهانی نوآوری در آموزش با اهداف بلندپروازانه ای در زمینه پرورش خلاقیت در کلاس های درس برگزار شد و امسال بزرگترین گردهمایی این نشست از زمان آغاز به کار آن تشکیل گردید و کارشناسانی از سراسر جهان را گرد هم آورد.

در عصر جهانی شدن که تکنولوژی بخش جدایی ناپذیر زندگی روزانه شده است، نیاز به توسعه آموزش بیش از پیش احساس می شود. در این دنیای هر آن درحال تغییر، نشست امسال موضوع کار خود را " آینده آموزش” قرار داده است. کاوش برای یافتن راه حل های جدید و را ههای مقابله با تنگناهای مالی در آموزش از جمله موضوعاتی هستند که در این نشست مورد بحث قرار گرفت. اما با بحران همه جانبه اقتصادی در دنیا، مسئله بودجه های آموزشی یکی از دغدغه های اساسی همه است.

حمیدون علی ، رئیس شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل و از حاضران این نشست در این مورد می گوید: " باید اولویت بندی کنید ، اولویت به این معنا که می دانیم همه کشورها دچار مشکلاتی هستند اما دولت ها موظف هستند هزینه های آموزش را تامین کنند. چرا که آموزش امر بسیار مهمی است. در نتیجه اگر نیاز به بودجه ای هست ، باید منابع مالی کافی به آن اختصاص داده شود.”

دربعضی کشورها، بودجه های دولتی نیازهای اولیه مناطق فقیر نشین را تامین نمی کند. در پاکستان، گروهی بنام "بنیاد شهروندان” راه حل های جایگزین ارائه کرده اند. این گروه در پاکستان 600 مدرسه چند منظوره در محروم ترین نواحی شهرها و زاغه ها ساخته اند. مشتاق چپرا از حاضران این نشست و مدیر موسس این گروه که یکی از شش برنده امسال جایزه وایز به خاطرپروژه های نو آورانه اش است می گوید:

شعار مشتاق چپرا این است که آموزش برای فقیران نباید دچار فقر شود. بی تردید جایی برای تکنولوژی در این سیستم نیست. اما دنیای امروز با شبکه های جهانی ارتباطی در پیوند مستقیم است ودر نتیجه روش های نوین آموزش متناسب با این نیاز، ضرورت دارد. این نشست در جستجوی راه های نوین در آموزش نیز هست. اشکو آهو ، نایب رئیس شرکت نوکیا و از حاضران این نشست می گوید:

"به نظر من، این فرصت مناسبی برای کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته است که ابزار های جدید را برای حل کردن چالش های آموزشی بکار ببرند. یعنی آموزش به کودکان و جوانانی که استعداد های جهان هستند."

به نظر بوثنیا دختر دانش آموز، تکنولوژی در فرایند آموزش مفید است. او می گوید: " تکنولوژی حتما در آموزش نقش دارد. اما به این معنی نیست که احتیاج به کتابهای مدرسه ای نداریم. فن آوری به ما این امکان را می دهد که دانسته ها و تجربیات مان را با دانش آموزان در همه دنیا یطور مشترک استفاده کنیم.

اما مسئله برای عاطر باعث نگرانی است. این دانش آموز می گوید: " این همه تکنولوژی، این همه رایانه. من دیگر نمی دانم معنی آموزش چیست. نگران هستم. یکی از دوستانم می گفت که می ترسم در آینده تکنولوژی و این نو آوری ها جای آموزش را بگیرد.”

این نشست ، تبدیل به تریبونی سالانه برای نمایندگان بیش از 1200 هیات از سراسر دنیا شده است تا برنامه و پیشنهادات خود را برای دستیابی به راه حل های نوآورانه برای حل مشکلات آموزش به مشارکت بگذارند. در پایان این نشست سه روزه و برای حسن ختام، برگزارکنندگان، اولین جایزه بین المللی آموزش سال آینده به ارزش 500 هزار دلاربه همراه مدال طلا را اعلام کردند.

سه طرح آموزشی از شش طرح برجسته ای که امسال برنده جایزه ابتکار بین المللی در زمینه آموزش و پرورش (وایس) در دوحه بوده اند:

وقتی کودکان برای کمک به خانواده ناگزیر از ماندن در خانه و یا کار در مزارع باشند، از مدرسه دور می مانند. در چنین شرایطی چه برنامه درسی می تواند آنها را در ارتباط با کلاس درس نگهدارد؟

در مناطق روستایی پرو که نرخ فقر تا بالای ۵۴ درصد می رسد، کودکان ناچارند برای تامین معاش خانواده در خانه کار کنند. در چنین شرایطی پدر و مادر از ابزار لازم برای آموزش کودکان برخوردار نیستند، زیرا مدارس استاندارد با نیازهای جوامع روستایی سازگاری و انطباق ندارد. مسافت طولانی بین خانه و مدرسه و تفاوت تقویم های کشاورزی و آموزشی، موجب ترک تحصیل، فقر، و نبود موقعیت های شغلی و تولیدی برای فرزندان خانواده ها و جوامع آنهاست.

یک سازمان اسپانیایی به نام بنیاد کودسپا، در همکاری با یک نهاد مدنی حمایت از روستا در کشور پرو، تلاش کرده اند تا شبکه ای از مراکز آموزشی ایجاد کنند که تدریس رسمی مدارس را با نیازهای آموزشی مربوط به تولید و مدیریت کشاورزی هماهنگ سازند. کالج اوکوپاتا در کوسکو یکی از ۴۰ مرکز آموزشی از این دست است که دولت پرو از سال ۲۰۰۲ آن را به رسمیت شناخته است.

کودکان از سال اول مدرسه روی یک طرح تولید کشاورزی کار می کنند. این کار با یک ایده کوچک آغاز می شود و تا پایان دوره تحصیلی با جمع آوری اطلاعات و انواع مهارت ها تکامل می یابد. نتیجه نهایی، یک طرح کسب و کار عملی است که هم به سود دانش آموز و هم جامعه محلی است که در آن زندگی می کند.

آیا تا به حال فکر کرده اید که موضوع های علمی که در مدارس تدریس می شوند، تا چه حد با مهارت های زندگی روزمره که جوانان در دنیای مدرن به آنها نیازمندند، فاصله دارند؟ ببینیم در فنلاند چگونه یک طرح از عهده برداشتن این فاصله برآمده است.


کشور فنلاند به خاطر روحیه کارآفرینی و پایداری آن در این زمینه و برخورداری از یک جامعه امن و ثروتمند مشهور است. تصادفی نیست که فنلاندی ها از نظام آموزشی قابل تحسینی نیز برخوردارند و آن را در قلب موفقیت های ملی آینده خود می دانند. طرحی پیشگامانه به نام "من و شهر من” که دانش آموزان کلاس ششم روی آن کار می کنند، نمونه کاملی از این نظام آموزشی است. این طرح شامل ماکت یک شهر مدل است به وسعت ۵۰۰ متر مربع که در آن خدمات عمومی از جمله نظام پستی و بانکی برای ۱۴ شرکت در نظر گرفته شده است.


دانش آموزان در اینجا درباره ارائه خدمات به مشتریان، نحوه تهیه سخنرانی، چگونکی عملکرد یک شهر و چرخش روزمره کار و نیاز شرکت ها، آموزش می بینند. کودکان قبل از ورود به این شهر نمونه، در کلاس های تئوری درباره اقتصاد و خدمات عمومی شرکت می کنند و یک روز نیز در موسساتی مانند منبع تولید انرژی یا موزه هنرهای زیبا و از این قبیل با مسئولیت هایی که پدران و مادرانشان برعهده دارند آشنا می شوند.


آیا تاکنون به کتاب خواندن برای دیگران به نحوی که شنوندگان را بر جایشان میخکوب کند فکر کرده اید؟ ببینیم در اردن چگونه این کار را می کنند. در ناحیه ای از امان، پایتخت اردن، کودکان برای حضور در جلسه متن خوانی به خانه نبیله نجم می روند و این زن ۶۰ ساله هر هفته برای بچه های همسایه کتاب می خواند. البته او همیشه از مهارت کافی برای اینکه شنوندگانش را مسحور خود کند برخوردار نیست و هرگز در رویای خواندن با صدای بلند و برای عموم مردم نبوده است. اما او در پروژه ای به نام "ما خواندن را دوست داریم” آموزش دیده و خواندن را به عنوان امکانی برای تغییر در زندگی تجربه کرده است.

قبلا بیشتر این کودکان نمی توانستند بخوانند یا بنویسند. بعضی شان مدرسه را رها کرده بودند. اما کنابخانه نبیله توانست آنها را به آموختن مشتاق سازد و برای بازگشت به مدرسه تشویق کند.

پژوهش ها نشان می دهد که خواندن با صدای بلند، در پرورش علاقه به خواندن بسیار مهم است.