مدل دلبستگی کارکنان به کار و سازمان؛ مدل ابتکارات
مدل(ابتکارات) سازمان‌های انگلیسی
Cipd هرساله گزارشات
توصیفی و تحلیلی ارزشمندی از وضعیت مدیریت منابع انسانی در سازمان‌های انگلیسی
منتشر می‌کند،در یکی از گزارشات جدید این موسسه که درباره ابعاد و آثار
<<دلبستگی کارکنان به کار و سازمان>> تهیه و منتشر شده است ابتکارات
مؤثر این سازمان‌ها برای افزایش تعهد کاری و تعلق سازمانی کارکنان به شرح زیر جمع‌بندی و ارائه شده است.
1. آموزش به مدیران برای ارتقاء مهارت‌های آنان در مدیریت منابع انسانی
2. فراهم کردن فرصت‌های آموزش و پیشرفت برای کارکنان که در چارچوب این ابتکار هم مدیران و هم خود کارکنان فرصت‌های آموزش را شناسایی و آنها را به امکانی برای رشدکارمن تبدیل می‌کنند.
3. افزودند به فرصت‌های کارکنان برای مشارک در امور سازمان
4.
بهبود آموزش‌های توجیهی بدو استخدام که می‌تواند در روزهاو
هفته‌های اول کارکنان جدید که بسیار حساس و تعیین کننده هم هست، کارکنان جدید را
با فرهنگ مطلوب سازمان و انتظاراتی که
سازمان از همکاران تازه وارد خود دارد آشنا کند. یکی از ابتکارات مربوط به این
آموزش‌ها استفاده از کارکنان پرانرژی، مشتاق و دارای تعلق خاطر برای ایفای نقش
معلم و مشاور در کنار کارکنان جدید است. این تلاش‌ها با این امیدواری انجام می‌شود
که اشتیاق کاری و تعهد سازمانی قابل سرایت است و می‌تواند به کارکنان
جدید منتقل شود.
5. بهبود تکنیک‌های مورد استفاده در فرآیند ارزیابی، گزینش و استخدام که موجب می‌شود تناسب بیشتری بین کارکنان با مشاغل ایجاد شود و کارکنانی که کارهای مورد علاقه و مناسب با روحیات و مهارت‌های خود را انجام می‌دهند راضی‌تر و موفق‌تر باشند. و سازمان‌هایشان را موفق‌تر کنند.
6. افزایش حقوق و بهبود پرداخت‌ها که می‌تواند بر جذابیت‌های سازمان برای افراد شایسته بیفزاید و از خروج از خدمت کارکنان شایسته جلو گیری کند.
7. طراحی دقیق‌تر و روشن‌تر مسیرهای پیشرفت شغلی که معمولاً در قالب مسیرهای چندگانه طراحی می‌شود و این امکان را به همه کارکنان می‌دهد تا پس از کشف استعدادهایشان در مسیرهای ارتقاء مناسب قرار بگیرند و به تناسب عملکرد و شایستگی هایشان رشد کنند. کاملاًروشن است که بین این ابتکارات رابطه متقابل وجود دارد، برای مثال با فراهم شدن امکان ارتقاء افراد شایسته، برحقوق و مزایای آنان نیز افزوده می‌شود.
8.
ارائه مشاوره‌های بیشتر و مؤثرتر به کارکنان(مربی گری)
9. ارائه تسهیلات در مسیر توازن بخشی بین زندگی شخصی و زندگی شغلی کارکنان که باعث می‌شود که‌هیچ یک از این دو مانع و مزاحم دیگری نباشد. این تدبیر بویژه از آن جهت مؤثر و رایج است که خانواده کارکنان هم می‌توانند تقویت کننده تعلق خاطر کارکنان به سازمان باشند ودر موارد لزوم حجم کار یا ساعت کار فوق العاده کارکنان را با صبوری و شکیبائی تحمل کنند.
10. بهبود مزایای ارائه شده به کارکنان(مهد کودک، بیمه، بازنشستگی و...)
11. تاکید بیشتر بر پاداش‌های مبتنی بر عملکرد
12. طراحی مجدد مشاغل بنحوی که باعث رضایت بیشتر شاغلین شود.
13. بهبود شرایط فیزیکی محیط کار
14. بهبود برند کارفرمائی سازمان که باعث افتخار، غرور و ماندگاری کارکنان در سازمان می‌شود.
