مدل 100 شرکت برتر برای کار کردن
100great place to work Companies
مدت‌هاست که هر ساله اسامی یکصد شرکت
برتر دنیا که از دیدگاه کارکنانشان بهترین محل کار هستند و با تدابیر و تلاش های
خود توانسته‌اند رضایت، انگیزه و دلبستگی کارکنانشان را کسب کنند منتشر می‌شود.
مکانیزم انتخاب این شرکت‌ها به این صورت است که ابتدا شرکت‌های دواطلب ارزیابی شدن،
آمادگی خود را از طریق ثبت نام در این رقابت پرهیجان اعلام می‌کنند. این شرکت‌ها
موظفند اسامی همه کارکنانشان را همراه با اطلاعاتی در مورد چگونگی تماس با آنها در
اختیار موسسه‌ای قرار دهند که این ارزیابی را انجام می‌دهد و فهرست این شرکت‌ها را
تنظیم و منتشر می‌کند.
سپس منتخبی از کارکنان هر شرکت که
بصورت کاملاً تصادفی انتخاب شده‌اند پرسشنامه‌هائی را دریافت کرده و از طریق تکمیل
این پرسشنامه‌ها به اظهار نظر در مورد سیاست‌ها و تدابیر سازمان ذیربط در حوزه
مدیریت منابع انسانی و آثار و پیامدهای آن بویژه در زمینه تعهد سازمانی، وفاداری
کارکنان و انگیزه و رضایت آنان می‌پردازند. این نظر سنجی بدون اطلاع سازمان و
بنحوی انجام می‌شود که کارکنان بتوانند بدون نگرانی به اظهار نظرهای صریح بپردازند
و آنچه واقعاٌ در سرشان می‌گذرد و آنچه در دل دارند را به روی کاغد بیاورند.
پرسشنامه مربوط به این مدل مبتنی بر 3 عامل اصلی تدوین شده است که عبارتند از:
اول: اعتماد کارکنان به کسانی که برای آنها کار می‌کنند(مدیران و مالکان سازمان)
دوم: احساس افتخار نسبت به کار و سازمان
سوم: لذت بخش بودن کار و فضای همکاری
جالب است که اغلب شرکت‌هائی که در سال‌های اخیر در این فهرست قرار گرفته‌اند از شرکت‌هائی هستند که کسب و کارهای موفقی دارند و سطوح بالائی از درآمد و سود را در مقایسه با رقبای خود تجربه کرده‌اند. از جمله شرکت‌هائی که اسامی آنها چند سال متوالی در این فهرست قرار گرفته است. می‌توان به گوگل، مایکروسافت و فراری (خودروساز موفق ایتالیائی) اشاره کرد. قرار گرفتن نام این شرکت‌های موفق در این فهرست نشان می‌دهد که انگیزش و ایجاد اشتیاق و دلبستگی تام و تمام کارکنان به کار و سازمان یک پدیده برنده-برنده است که در آن ابتدا سازمان‌ها و مدیران آنها، بهترین شرایط را برای کارکنان ایجاد می‌کنند و سپس کارکنانی که تحت تاثیر این شرایط به اوج انرژی، انگیزه و تعهد سازمانی رسیده‌اند با بکارگیری سطح بالائی از استعداد، مهارت و تلاش، سازمانشان را به سوی قله های موفقیت پیش می‌برند.
این 3 عامل اصلی که اساس مدل انتخاب
100 شرکت برتر برای کار کردن هستند( یعنی اعتماد به مافوق، افتخار نسبت به کار و
سازمان و لذت بردن از فضای همکاری) در پرسشنامه مذکور به 15 عامل فرعی تقسیم می‌شوند که سئوالات پرسشنامه نیز بر محور این عوامل شکل گرفته است.
این عوامل عبارتند از:
- ارتباطات دوطرفه ( ارتباط و اعتماد رابطه مستقیمی با هم دارند. هر چه ارتباط مدیران و کارکنان کمتر باشد امکان بروز اختلاف، شایعه و سوء تفاهم فیمابین بیشتر می شوند).
- توانائی مدیریت (مدیران) در طراحی و اعلام (ابلاغ) اهداف و چشم انداز و مدیریت بر منابع سازمان و اعتمادی که کارکنان به این توانائی مدیران دارند.
- رفتارهای اخلاقی و صادقانه مدیران که زمینه ساز شفافیت و اعتماد است.
- ایجاد فرصت های رشد و پرورش برای کارکنان و استقبال و قدردانی از مشارکت آنها.
- جویا شدن نقطه نظرات و ایده‌های کارکنان و درگیر کردن کارکنان در تصمیم سازی‌ها و تصمیم گیری‌ها
- محترم شمردن علائق همه کارکنان
- برقراری انصاف هم از طریق سیاست‌ها و آئین نامه‌های منصفانه و شفاف و هم از طریق اجرای عادلانه این سیاست‌ها و آئین نامه‌ها بنحوی که از بروز تبعیض یا احساس تبعیض در سازمان جلوگیری کند.
- بی طرفی در اتخاذ تصمیمات مربوط به کارکنان
- دادن اجازه اعتراض و حق «تجدید نظر طلبی» یا استیناف به کارکنان بویژه در مواردی که احساس می‌کنند در مورد آنها اجحاف یا تبعیض اعمال شده است.
- رضایت‌مندی از شغل و وجود این احساس که شغل کارکنان به شیوه‌ای طراحی شده که به آنها اجازه و امکان می‌دهد که همه استعدادها و شایستگی هایشان را در آن بکار گیرند و نشان دهند.
- رضایت از عضویت در تیم‌های کاری و احساس افتخار از این عضویت که ناشی از فضای همکاری، قابل اعتماد بودن همکاران و شرایطی از این قبیل است.
- تصویر ذهنی مثبت کارکنان از سازمان که باعث می‌شود آنها به عضویت در این سازمان مباهات کنند، خود را در خارج از سازمان با افتخار بعنوان کارمند سازمانی معرفی کنند، از اعتبار سازمان دفاع نمایند و خودشان از بهترین تبلیغ کنندگان و ترویج کنندگان سازمان باشند.
- رفاقت، صمیمیت و احساس محرم بودن و عضویت در خانواده‌ای بزرگ
- جو دوستانه و خوشایند سازمان بنحوی که حتی گاهی جای خالی ارتباطات دوستانه و خوشایند خانوادگی به کمک این جو سازمانی پر شود.
- احساس عضویت در گروه و احساس تعلق به سازمان که نیاز اجتملعی کارکنان را تامین و ارضاء می‌کند و باعث می‌شود که کارکنان پس از ارضاء این نیاز، به نیازهای متعالی‌تر و فرا مرتبه خود بپردازند.
