امروزه تئاتر درماني به عنوان شيوهاي موثر و روشي جديد در توانبخشي و درمان افراد دچار عارضههاي روحي و رواني مورد توجه کارشناسان و فعالان حوزه علوم توانبخشي و هنرهاي نمايشي (تئاتر) قرار گرفته است. به طوري که در حال حاضر اين شيوه درماني در بسياري از کشورها بخصوص کشورهاي اروپايي و آمريکايي و کشورهاي اسکانديناوي به عنوان روشي موثر در درمان افراد نيازمند مورد توجه است.
اين شيوه درماني در ايران قدمت چنداني ندارد و آغاز فعاليت آن به سال 1348 و پژوهشهاي دکتر «حميد اشکاني» و «حسن حقشناس» در مرکز روانپزشکي حافظيه شيراز برميگردد.
اما در چند سال گذشته به مدد کارشناسان رشتههاي مختلفي چون روانشناسي کاردرماني و هنرهاي نمايشي در بسياري از مراکز توانبخشي معلولان و مصدومان جنگي شيوه تئاتر درماني با عناوين مختلف به عنوان يکي از روشهاي نوين و مهم درمان و توانبخشي مورد استفاده قرار گرفته است.
اين شيوه درماني براي نخستين بار بر روي مصدومان جنگي «جانبازان گروه اعصاب و روان» (اسکيزوفرنيک مزمن) از پنج سال پيش در مرکز روانپزشکي سعادتآباد تهران مورد استفاده قرار گرفت که در قالب فعاليتي درماني و عضوي ازتيم درمان اين مرکز ظرف مدت زماني کوتاه تغييرات معني داري در افراد تحت پوشش اين شيوه درماني ديده شده است و در اين زمينه نتايج قابل توجهي به دست آمده است.
تئاتر درماني يکي از روشهاي هنر درماني است که امروزه در مسير توانبخشي و درمان بيماران روحي و رواني به درستي مورد استفاده قرار ميگيرد.
اين روش درماني در يکصد سال گذشته به عنوان نقطه تلاقي هنر نمايش و روانشناسي در ارتباط با پالايش روح و روان انسان و رسيدن به «کاتارسيس» و تعادل رواني مورد توجه کارشناسان قرار گرفته است.
در تئاتر درماني ميتوان به کمک روشها و تکنيکهاي درماني خاص بر اختلالاترواني غلبه کرد و در راه افزايش قوه يادگيري، ثبات و سلامت شخصيت، کسب مهارتهاي فردي و ارتقاي حس خود ادراکي، افزايش تواناييهاي فيزيکي و تقويت مهارتهاي حرکتي و تعادل روحي و رواني افراد گام برداشت.
پسیکودرام (تئاتر درمانی) همیشه با نام دکتر مورنو همراه است . زیرا اوست که به اثر درمانی درامها در روحیه تماشاگران و بازیگران پی برده و این روش درمانی گروهی را در بیماران روانی توجیه علمی نموده. از قدیم می دانستند که عمل به تکلم مقدم است، و تکلم عمل سمبولیک حرکات است. بشر اولیه عادت داشته که هیجانات و ناراحتیهای روانی خود را به صورت حرکات نشان دهد و موضوع تکلم در سیرتکاملی موجود انسانی بعداً ظاهر شده .انسان اولیه بدوی هیجانات و خشم خود را با ضرب و جرح و قتل و یا خوشحالی ظاهری به طرف مقابل نشان می داد. و کمتر صحبت می نمود، در ملل بدوی آداب و رسوم اجتماعی و مذهبی بیشتر با حرکات دستجمعی توآم بوده در آن زمان نیز کمابیش متوجه شده بودند که نمایش مطالب دراماتیک اثر درمانی و آرام بخش دارد. در زندگی هر فردی مسائل دراماتیک و ناراحت کننده متعددی وجود دارد که آنها را احساس و تجربه نموده. مشاهده این صحنه ها یا صحنه ای مشابه آنها به عنوان تماشاچی در حالیکه دیگران آن را به روی صحنه آوردهاند، به روی هیجانات اثر کاهش دهنده دارد.
بازیگری که مسائل دراماتیک را...
برای مشاهده کامل مطلب اینجا کلیک کنید..
منبع:www.parsine.com