مدیرهایی که می خواهند رهبر باشند نه رئیس، ولی چگونه؟

یکی از ترندهای روز، کلید واژه "رهبر” یا "رهبری بجای مدیریت" است. بعبارتی مدیرانی که تا دیروز رئیس بودند، باید امروز شیوه برخورد را عوض کنند و مانند رهبران خدمت گذار عمل کنند.

اما چگونه؟ در همین راستا چندی پیش عکسی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که از جمله عکس های خوشمزه به حساب می آمد.

به نظر من این عکس یک عکس خوب و انسانی است و از همین نظر قابل تحسین، ولی مفهومی که می خواهد برساند را اشتباه انتقال می دهد، در این عکس می بینیم فرق رئیس با رهبر در این دیده شده است که رهبر خودش هم بیل به دست دارد(منظور از بیل یعنی وسط میدان در حال کار کردن است نه اینکه واقعا در عکس بیل دارد (: )  و با بقیه نفرات در حال بیل زدن هست و نتیجه باید بگیریم که اگر کسی اینگونه باشد رهبر است و نه رئیس.

این سطحی ترین نگاهی است که به این مقوله می توان داشت و کاملا یک ایده پوپولیستی یا عوام فریبانه. شاید دیده باشیم بعضی از سیاستمدارها هم چنین کارهایی می کنند و در بعضی از مواقع لباس کارگر می پوشند و در جلوی مردم حاضر می شوند که ما هم مثل شما کار می کنیم . ولی به شخصه به چنین فردی جز یک پوپولیست یا عوام فریب چیز دیگری نمی توان گفت، اگر فرض کنیم استیو جابز به عنوان یکی از رهبران تاثیر گذار، کد می نوشت؟ یا آی سی طراحی می کرد؟ یا زمین رو جارو میکرد؟ یا … .

رهبر واقعی چه شکلی است؟ 

شاید تعریف واقعی رهبر را عکس زیر نشان بدهد

رهبر واقعی کسی است که بتواند باعث رشد نفرات شود و نه اینکه فقط از آنها استفاده کند. 

شنیده اید که می گویند "دیگی که برای من نجوشه، می خوام سر سگ تو اون بجوشه”

فرق نداره کسی که از شما استفاده می کنه اسمش رهبر باشه یا رئیس یا مدیر. اگر او باعث رشد شما نشود، شما جای درستی قرار ندارید و این دیگ دیگی نیست که برای شما بجوشد.

وقتی بعنوان مدیر از یک کارمند چنین جمله ای می شنویم "دیگی که برای من نجوشه، می خوام سر سگ تو اون بجوشه” ،  فکر می کنیم همه قصد دارند جیب ما را بزنند و باید انها را هم شریک کنیم، ولی واقعا خیلی وقت ها جوشیدن دیگ به معنای پول نیست. جوشیدن دیگ برای خیلی از کارمندها یعنی رشد، رشد شخصی، معنوی، فنی.

رهبر خوب کسی است که اجازه بدهد این دیگ شرکت یا سازمان برای همه بجوشد، یعنی همه را در جای درست خود قرار بدهد و اجازه بدهد همه آنها رشد کنند،

خیلی از کارمندها واقعا نمی دانند که چه چیزی از زندگی می خواهند، خیلی از آنها نمی دانند نقاط قوت اشان چیست؟ خیلی از آنها برنامه ریزی برای آینده بلد نیستند، خیلی از آنها استرس زیادی دارند که مانع رشدشان می شود، رهبر واقعی کسی است که الهام بخش نفرات در زندگی شخصی و حرفه ای باشد.