«تهمورس و ما» با چاشنی تئاتری
پرفورمنس «تهمورس و ما» با حال‌و هوای تئاتری و بازی با رنگ و نور در حالی اجرا شد که در مهم‌ترین بخش آن، یعنی صدایی که باید برای مخاطبان گوش نواز باشد، مشکلات عدیده‌ای داشت.
پرفورمنس «تهمورس و ما» که برای اجرا در شش پرده برنامه‌ریزی شده بود، شب گذشته دومین و آخرین اجرایش را روی صحنه برد.
تهمورس پورناظری که در این کنسرت آهنگسازی، طراحی هنری، خوانندگی و همچنین نوازندگی تار، سه‌تار، تنبور و دوتار
را برعهده داشت، در پرده نخست، سه‌تارش را در حالی می‌نواخت که روی مبلی نشسته بود و یک ظرف میوه در مقابلش بود.
دکور این پرده که روایتگر شب بود با وسایلی مانند آباژور، کتابخانه، ساعت ایستاده و صندلی پر شده بود. نوازندگان برای
اجرای چهار قطعه «شب»، «وقتی تو در خوابی»، «طلوع» و «در آستانه» روی صحنه آمدند و در پایان هم گفتگوی کوتاهی
مانند بازیگران تئاتر باهم داشتند و در همین فرصت، چیدمان دکور را کمی تغییر دادند.
پرده اول؛ در پرده دوم قطعه «سمرقندهار» نواخته شد. پرده سوم نیز که شامل دو بخش «از ارس تا هامون» و «رخس باران»
بود، دکوری مشابه پرده نخست داشت با این تفاوت که نوری به رنگ سبز - آبی بر نوازندگان می‌تابید.
«امیرحسین حسنی‌نیا» در پرده چهارم و در اجرای قطعه «مطرب خوش‌نوا» به سماع درآمد، در حالی که نوازنده اصلی این
پرده، تهمورس پورناظری بود و با نورپردازی در مرکز توجه قرار گرفته بود. پرده چهارم؛ چراغ‌های وهم‌انگیز آویزان و نوازندگان یک
دست سفیدپوش در حالی که ابری صحنه را دربرگرفته بود و رنگ آبی ملایمی بر آنها می‌تابید، پس‌زمینه پرده پنجم برای اجرای
«مردی که نه می‌گفت» بود. در پایان این کنسرت نیز قطعه موسیقی «بال در بال» با بازی سایه‌ها اجرا شد.
هرچند کنسرت - پرفورمنس «تهمورس و ما» ایده مبتکرانه‌ای داشت، اما ضعف‌های متعددی که در اجرای این ایده وجود داشت،
سبب شد که تا حدودی زیبایی نوای موسیقی در سایه صدابرداری نامناسب، خوانندگی نه چندان حرفه‌ای قرار گیرد.
منبع: ایسنا
مطالب مرتبط
